vakantie week 3

In een stadje dat grenst aan San Francisco hebben we van dinsdag tot vrijdag een motelletje geboekt. Hier vandaan kunnen we lekker de stad in en ook een live skype vergadering bijwonen van dispuut Lodewijck. Dat is belangrijk omdat het gaat over mijn verkiezing tot voorzitter en ik op deze manier vragen vanuit het publiek kan beantwoorden.

voor de reis maakt het gelukkig niet uit want nog dezelfde dag na de vergadering staan we op een uitkijkpunt boven de golden gate bridge te genieten van de eerste koude dag die we tot nu toe meegemaakt hebben. We maken een paar mooie foto's en lopen rond in de mist, die karakteristiek is voor deze stad. De middag is snel weer voorbij en als we weer terug zijn besluiten we dat we donderdag het gevangeniseiland Alcatraz wel willen zien. Helaas zijn de kaarten daarvoor al twee weken van tevoren uitverkocht en moeten we hopen dat we kaartjes kunnen krijgen bij de balie.

De desbetreffende donderdag rijden we voor het eerst echt door San Francisco en genieten we van de koele wind, de authentieke tramlijnen en de heuvelachtige steile straten. We parkeren de auto en lopen langs de pier naar de veerboot, waar ook tickets verkocht worden voor de tocht naar Alcatraz. Helaas, de tickets zijn allemaal uitverkocht tot en met de volgende week en dan zijn we al niet meer in de buurt. We draaien ons om als een man ons aanspreekt en zegt: "Do you need tickets for Alcatraz"? Jazeker hebben we tickets nodig, maar ik heb ook minstens drie seizoenen van Scam City gezien dus er gaat een behoorlijk aantal mapjes rinkelen. Waar heeft hij de tickets vandaan, is de datum verlopen? Zijn ze wel echt? wat kosten ze? ze zijn nog goedkoper dan bij de balie en ze zien er ook prima uit, dus we besluiten om de gok te wagen, ook al vertrouwen we hem voor geen meter. De controleur van de kaartjes is dichtbij dus we kunnen altijd terugrennen en hem proberen te vinden als ze niet echt zijn. Tot onze verbazing blijkt zijn verhaal te kloppen en was het gewoon een leraar die teveel tickets voor zijn klas met scholieren had gekocht. Ons geloof in de mensheid is weer hersteld. Het was de gok hoe dan ook waard want het eiland heeft veel te bieden. een volledige gevangenis tour met verhalen van de mensen die probeerden te ontsnappen, een tuin met de mooiste bloemen, een prachtig uitzicht over de baai en boven alles: De gekuifde baardeend. Een vogelsoort die ik nog nooit eerder gezien heb, maar die op Alcatraz weet te overleven. Deze zeldzame kruising tussen baardvogel en kuifeend is schuw, maar ik heb een paar mooie kiekjes weten te maken.

Nadat we in verwondering de bootreis terug hebben gemaakt besluiten we wat door de stad te lopen en wat willekeurige trams te pakken omdat het kan in San Francisco. De trams zijn erg mooi en ik wilde dat ik mooiere foto's had gemaakt, maar het probleem is dat ze nogal veel bewegen en ik niet altijd op een goede plek stond op het juiste moment. Enfin, ik hoop dat de foto's enigszins de sfeer van de stad weergeven.

Terug aangekomen besluit ik om mijn blog eindelijk eens bij te gaan werken, waarop Geert Pieter me attendeert op het feit dat ik ook nog wat moet schrijven over de brand bij het motel. Dat klopt, het grasveld van ons motel lag op een californische heuvel en die heuvels vliegen wel vaker in de brand. Vanavond was het dus raak bij de heuvel naast ons motel. Zo'n brand maakt behoorlijk wat lawaai en rook en was dus niet te missen voor ons. Terwijl we de foto's bekeken van de dag in San Francisco hoorden we geknetter. Toen ik naar buiten keek en het vuur zag zei ik tegen Geert Pieter, die me vragend aankeek omdat hij niks zag, "De heuvel staat in de brand". Vervolgens besefte ik me hoe droog dat klonk en moest ik verduidelijken dat het écht zo was voordat hij opstond om te kijken wat er aan de hand was. De brandweeer was gelukkig binnen vijf minuten ter plaatse om het vuur te blussen. Voor ons betekende het dat we wat extra foto's konden schieten aan het einde van deze dag.

Morgen vertrekken we richting Salt Lake city en gaan we in 2 of drie stappen door Nevada heenrijden. Meer over Amerika hoop ik binnenkort te kunnen schrijven